HET RECEPTENBOEK VAN NEDERLANDS DIS

Rogge was in de Nederlanden lange tijd het belangrijkste graan om brood van te bakken.

Al in de bronstijd werd het zeker hier al verbouwd. Rogge wordt gewoonlijk op zand- en dalgronden als winterteelt verbouwd. Ook door de opkomst van tarwe is rogge minder belangrijk geworden. Maar er wordt nog steeds vele soorten roggebrood van gebakken en is de basisingrediënt  voor ontbijt- en kruidkoeken.

Vroeger werd roggebrood zeker ook gebruikt om broodpap van te maken. Maar het graan werd ook zo gekookt of als meel gebruikt om pap van te maken. In Friesland at men Roggeprip pap met grof gemalen rogge (meestal in de koffiemolen gemalen).  Ook door boeren op wat armere grond werd rogge veel gebruikt, zeker die rogge zelf verbouwden. In de Achterhoek, Twente en Drenthe was het een van de vaste pap-soorten.

Rogge-pap van roggemeel

• 1 liter melk
• 80 gram roggemeel
• Zout
• Wat boter of reuzel en stroop en/of bruine suiker naar smaak

Roer het meel met wat melk of water tot een papje. De melk verder aan de kook brengen.

Als het kookt het papje al roerend toevoegen. Zout erbij en in ruim 8 minuten de pap gaar koken.

Als het gaar is een klontje boter of reuzel erbij. Zoeten naar smaak.

• Men voegde vaak wat gaar gekookte gedroogde appels bij de roggepap
• Op rogge kwam vooral in de Middeleeuwen regelmatig de schimmel Moederkoren voor.
  

  de schimmel moederkoren groeiend op graan

  Deze schimmel werd ook gebruikt om de weeën op te wekken, vandaar de naam. Maar als je veel roggebrood met moederkoren besmet eet wordt iemand stevig vergiftigd. Vooral in de Middeleeuwen kwamen vaak vergiftigingen voor met besmet roggemeel die soms enorme proporties aannamen, leidend tot uitroeiing van hele dorpen of steden. De gifstoffen door het moederkoren  leiden tot ergotisme, ook wel Sint-Antoniusvuur of kriebelziekte genoemd.

  

  gevolgen van moederkoren in de middeleeuwen

TRADITIONELE STREEKGERECHTEN: NEDERLANDS DIS