Op een wandeling kan men nu op vele plekken akkerkool tegen komen. Nu vind ik de naam akkerkool erg verwarrend, want het is geen familie van de kool en het smaakt ook helemaal niet naar welke koolsoort dan ook.
Akkerkool (Lapsana communis) is een plant uit de composietenfamilie.
Er vormen zich kleine bloemhoofdjes, de bloemen zijn geel, op een vertakte stengel die tot 90 cm hoog kan worden. Akkerkool groeit op zowel bebouwde als onbebouwde grond, bijvoorbeeld langs wegen, dijken, in bossen en tegen muren.
Deze inheemse, eetbare plant houdt van een zonnige tot licht beschaduwde plaats. Het jonge, malse blad wordt gegeten in salade, kan geroerbakt worden of gewoon net als spinazie bereid worden. De smaak is fris, pittig als radijs met een licht bittere toon.
Lapsane (de geslachtsnaam) betekent “eetbaar kruid” . En was bij de Romeinen al bekend als wilde groente. De plant zaait uiteraard gemakkelijk uit, om dit in je eigen tuin te voorkomen kunnen “doorgeschoten” en dus zaaddragende planten worden getopt of verwijderd.
IN DE KEUKEN
Zowel de bloemknoppen als de bloemen en het jonge blad kan men in de keuken gebruiken. De jonge bloemknoppen kan men net als bij voorbeeld oost indische kers-knoppen inleggen als kappertjes. Klein gesneden blad en stengel, maar ook de bloemen kunnen gestoofd worden. Maar smaken ook in groentetaarten, quiches en omeletten. Men kan met het op laatste moment toevoegde blad en bloem een soep op smaak maken.
Kleine stukjes rauw blad of bloemknoppen geven een eigen “bittere” smaak aan een salade.
Alleen moet je wel weten dat het echt akkerkool is, want de plant is wel te verwisselen met andere planten. Maar de verwisselbare soorten zijn alle niet giftig, maar smaken ook niet lekker. De sprieterige groei en de kenmerkende twee soorten blad typeren de plant.
Aan de bovenste stengels draagt het smalle lancetvormige bladeren, de onderste delen hebben bladen die driehoekig/eirond zijn met altijd twee zijstukken.
De plant bevat melksap en de stengels zijn behaard, onregelmatig vertakt en worden als ze ouder worden donkerrood.
MEDISCH GEBRUIK VROEGER
Akkerkool werd vroeger regelmatig medisch gebruikt. Thee van het blad en soms ook de gedroogde bloemen bij leverproblemen en suikerziekte. Het werd ook voor de licht werkende vochtafdrijvende eigenschappen gebruikt. Van verse blad en stengel werd door kneuzing een brij gemaakt dat voor de genezing van wonden werd gebruikt. De plant werd vroeger ook bij de bereiding van maagbitters gebruikt.
Akkerkool wordt nog steeds als voer voor konijntjes en cavia´s geplukt.
Recept WILDE BLOEMEN – KAPPERTJES
- 4 kopjes met nog ongeopende knoppen van Akkerkool
- 1 theelepel zeezout
- Zoveel water en daarna azijn dat de knoppen helemaal in het vocht liggen
- ( ½ liter water en ½ liter appel- of witte wijnazijn is meestal genoeg)
De bloemknopjes uitzoeken, lelijke verwijderen en de steeltje zo ver mogelijk afknippen.
In een roestvrijstalen pan doen en met het zout mengen.
Een nacht zo laten staan.
Dan de bloemknoppen helemaal met water bedekken en tot de kook brnegen en op een laag vuur nog 2 minuten laten koken.
In een zeef afgieten en droog laten worden.
De azijn opkoken.
De bloemknoppen in afsluitbare potjes doen en helemaal met de warme azijn bedekken.
Na 4 dagen de azijn afgieten. Weer opkoken en daarna de knoppen er weer mee bedekken.
Naar smaak kan men nu inlegkruiden toevoegen.
De potjes afsluiten en in het donker op een koele plek opslaan.
Zeker 6 maanden ( maar vaak veel langer) te gebruiken.
Lekker voor sauzen en salades.
Dit recept kan men ook gebruiken voor bloemknoppen van Oost Indische kers, daslook, de gewone teunisbloem, paardenbloem, speenkruid, meizoentjes of madeliefjes en gewone melkdistel.
GENIETEN VAN DE NATUUR : NEDERLANDS DIS
